Wernisaż „Wideotaśmy. Wczesna sztuka wideo (1965-1976)”

Wernisaż „Wideotaśmy. Wczesna sztuka wideo (1965-1976)”.

Wystawa obejmie prace realizowane od drugiej połowy lat 60. do połowy lat 70. XX wieku. Wideotaśmy. Wczesna sztuka wideo (1965–1976) to historia najwcześniejszego etapu wideo-artu przedstawiona za pośrednictwem najbardziej podstawowego formatu utożsamianego z tą dziedziną — jednokanałowych ruchomych obrazów, zarejestrowanych na taśmach wideo (nośniku magnetycznym). „Ortodoksyjne” i zarazem „wąskie” rozumienie medium w kontekście tej wystawy pomija inne zapisy obrazu, funkcjonujące również jako sztuka wideo, takie jak taśmy filmowe 16mm, 35mm, Super8 czy transmisje. A datą graniczną dla najwcześniejszych prac eksponowanych w Zachęcie jest wprowadzenie na rynek amerykański w latach 60. ubiegłego stulecia przenośnego sprzętu wideo. Kamera Sony Portapak — mobilna i dostępna — szybko stała się dla artystów nowym narzędziem twórczych działań.

otwarcie wystawy: 14.02, godz. 19
czas trwania wystawy: 15.02-13.04.2020

Strona: https://zacheta.art.pl/pl

[for English scroll down]

Dzisiaj wideo — wspólnie z fotografią, filmem oraz telewizją analogową — to uznane medium z ponad półwiecznym bagażem, tworzące historię sztuki nowych mediów. Ekspozycja w Zachęcie sytuuje je w czasie, gdy nie było jeszcze wpisane w główny nurt i traktowane jako „poważna sztuka”.

Wystawa Wideotaśmy. Wczesna sztuka wideo (1965-1976) prezentuje prace dotykające kwestii społecznych, egzystencjalnych, emancypacyjnych i tożsamościowych oraz tych, które w autotematyczny sposób podejmują temat samego medium. Rożne odmiany wideo obejmą szeroki zbiór gatunków i rodzajów ruchomego obrazu: od zapisów o charakterze osobistych narracji poprzez performans dokamerowy i wypowiedzi konceptualne, skończywszy na pracach bliskich dokumentowi oraz tych, łączących różne gatunki sztuki. Wideo widziane jest tutaj jako bliskie rysunkowi — u swych podstaw podobnie nieskrępowane formatem, skalą czy budżetem — dostępne medium. To spontaniczny zapis idei artystycznej uwieczniony na taśmie.

Pokaz w Zachęcie zgromadzi wideotaśmy tworzone przez artystów takich jak: Vito Acconci, John Baldessari, Lynda Benglis, Dara Birnbaum, Don Burgy, James Byrne, peter campus, Douglas Davis, Cara DeVito, Valie Export, Terry Fox, Anna Bella Geiger, Frank Gillette, Tina Girouard, Julie Gustafson, Hermine Freed, Nancy Holt, Joan Jonas, Beryl Korot, Marlene Kos, Paul Kos, Shigeko Kubota, Suzanne Lacy, Richard Landry, Mary Lucier, Ivens Machado, Andy Mann, Cynthia Maughan, Susan Mogul, Antoni Muntadas, Bruce Nauman, Letícia Parente, Nam June Paik, Józef Robakowski, Martha Rosler, Dan Sandin, Ira Schneider, Ilene Segalove, Steina i Woody Vasulka, Videofreex, William Wegman, Lawrence Weiner.

kurator: Michał Jachuła
współpraca: Julia Leopold
projekt ekspozycji: Wojciech Popławski (Op Architekten)

———————————————————————————-
Videotapes. Early video art (1965-1976)

opening of the exhibtion: February 14th, 7 p.m.
duration of the exhibtion: 15.02-13.04.2020

The exhibition will cover works made between the second half of the 1960s and the mid-1970s. Videotapes. Early video art (1965–1976) is a story of the earliest phase of video art presented through the lens of most basic format identified with this domain – single-channel moving images, recorded on video tape (magnetic carrier). The “orthodox” and at the same time “narrow” understanding of the medium in the context of this exhibition ignores other forms of image recording – 16mm, 35mm, Super8 film or broadcasting – that also function as video art. And the cut-off date for the earliest works exhibited at the Zachęta was the introduction of portable video equipment on the US market in the 1960s. Mobile and handy, the Sony Portapak camera was quickly adopted by artists as a new tool for creative activity.

Together with photography, film, and analogue television, video is recognized today as a full-fledged medium with a record of more than half a century, creating the history of new media art. The exhibition at the Zachęta situates it at a point of time when it had not yet been part of the mainstream and regarded as “serious art”.

The exhibition Videotapes. Early video art (1965-1976) presents works that touch on social, existential, emancipatory, and identity issues, as well as those that deal with the subject of the medium itself in an self-referential way. Various examples of video art include a wide collection of genres and types of moving images: from personal narrative records, through for-camera performance and conceptual statements, to works close to the documentary and others that combine different genres of art. At its roots close to drawing, video is unrestricted by format and scale, budget or complicated organization of production. It is an accessible and affordable medium. An intimate record of an artistic idea immortalized on videotape.

The Zachęta show will bring together video tapes by artists such as: Vito Acconci, John Baldessari, Lynda Benglis, Dara Birnbaum, Don Burgy, James Byrne, peter campus, Douglas Davis, Cara DeVito, Valie Export, Terry Fox, Anna Bella Geiger, Frank Gillette, Tina Girouard, Julie Gustafson, Hermine Freed, Nancy Holt, Joan Jonas, Beryl Korot, Marlene Kos, Paul Kos, Shigeko Kubota, Suzanne Lacy, Richard Landry, Mary Lucier, Ivens Machado, Andy Mann, Cynthia Maughan, Susan Mogul, Antoni Muntadas, Bruce Nauman, Letícia Parente, Nam June Paik, Józef Robakowski, Martha Rosler, Dan Sandin, Ira Schneider, Ilene Segalove, Steina and Woody Vasulka, Videofreex, William Wegman.

curator: Michał Jachuła
cooperation: Julia Leopold
exposition design: Wojciech Popławski (Op Architekten)