Analiza zdjęć satelitarnych pozwala pozyskiwać cenne informacje, wykorzystywane w wielu branżach, do najróżniejszych celów. Jak charakteryzuje się i opisuje takie obrazy? Omawiamy, jakie cechy mają dane VHR!
Jak charakteryzuje się dane VHR?
Przy charakterystyce danych satelitarnych najważniejsze są trzy główne parametry:
- rozdzielczość przestrzenna – określa wielkość piksela obrazu (im jest większa, tym obraz jest dokładniejszy i pozwala dostrzec mniejsze obiekty i więcej szczegółów);
- rozdzielczość czasowa – minimalny czas, w jakim satelita jest w stanie dwukrotnie zobrazować dany obszar (im jest wyższa, tym częściej można otrzymywać dane);
- rozdzielczość spektralna – liczba zakresów widma elektromagnetycznego, w jakich satelita rejestruje promieniowanie (im jest większa, tym dane są bogatsze w informacje i pozwalają łatwiej określić rodzaj zarejestrowanych obiektów).
W przeciwieństwie do tradycyjnych metod klasyfikacji cyfrowej (opierającej się na pikselach), „obiektowe” podejście do analizy obrazów umożliwia rozszerzenie zbioru cech wyróżniających obiekty o m.in. teksturę, wielkość, kształt czy ułożenie. Obiektowe podejście jest też skuteczniejsze w przypadku niektórych utrudnień występujących przy tradycyjnych metodach klasyfikacji, wynikających z wysokiej heterogeniczności wyróżnialnych powierzchni oraz tzw. statystycznego szumu. Informacje pozyskane w ramach takiej analizy są bliższe rzeczywistości.
Jakie są cechy danych VHR?
Dane bardzo wysokiej rozdzielczości (ang. Very High Resolution, VHR):
- posiadają rozdzielczość przestrzenną powyżej 5 metrów (obserwuje się tendencję schodzenia poniżej 1 metra);
- są wykonywane w kilku zakresach spektralnych promieniowania widzialnego i bliskiej podczerwieni.
Dane satelitarne są udostępniane jako tzw. produkty, czyli efekt ustandaryzowanego przetworzenia surowych danych. Z tego względu można je rozróżniać na podstawie poziomu przetworzenia:
- produkty niskiego rzędu (low levels) – nieinterpretowane wyniki pomiaru promieniowania, na podstawie których tworzy się kompozycje barwne (zdjęcia);
- produkty wyższego rzędu (high levels) – interpretowane wyniki pomiaru promieniowania, w formie np. mapy (pokrycia terenu, zachmurzenia, powodzi, pożaru itp.).
Obraz satelitarny zazwyczaj nazywa się sceną. Wielkość obszaru obejmowanego przez obraz jest powiązany ze specyfikacją techniczną sensora zamontowanego w satelicie. Dla przykładu, sceny rejestrowane przez sprzęt Landsat mają wymiary 185 × 185 km. Dane publikuje się jako indywidualne sceny albo mozaiki, czyli połączenie kilku scen w obraz.
Skąd pozyskuje się zdjęcia VHR?
Pozyskiwaniem danych VHR zajmują się głównie firmy komercyjne, czyli dostawcy. Oferują swoim klientom produkty niskich poziomów – nieinterpretowane obrazy, które można następnie poddać odpowiedniej analizie.
Jednym z liderów na rynku jest CloudFerro, współpracujące z takimi organizacjami, jak m.in. Airbus, CG Satellite, KGS Space Technology i SI IMAGING SERVICES. Nie tylko pomaga zdobyć obrazy VHR, ale też dostarcza środowisko chmurowe potrzebne do przechowywania i analizy danych.
Więcej informacji o CloudFerro, wraz z pełną ofertą dostawcy, można znaleźć na stronie: https://cloudferro.com/.
/artykuł sponsporowany/
