29 lipca 2018 roku Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył Krzysztofa Kamila Baczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Krzysztof Kamil Baczyński od 1933 r. uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, gdzie w maju 1939 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W jego klasie uczyli się późniejsi żołnierze warszawskich Grup Szturmowych: Tadeusz „Zośka” Zawadzki i Jan „Rudy” Bytnar. Wybuch wojny uniemożliwił mu podjęcie studiów w Akademii Sztuk Pięknych. W czasie nauki w gimnazjum należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”, półlegalnej organizacji młodzieży szkół średnich pod patronatem PPS, ale i związanej z KZMP (Komunistyczny Związek Młodzieży Polski). Używał wówczas pseudonimu „Emil”. Od jesieni 1942 r. do lata 1943 r. studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Od lipca 1943 r. sekcyjny w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu AK „Zośka” w stopniu starszego strzelca pod pseudonimem „Krzysztof”, następnie „Zieliński”. Uczestnik akcji wykolejenia pociągu niemieckiego na odcinku Tłuszcz-Urle (akcja „TU”) 27.04.1944 r. Po ukończeniu turnusu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” rozkazem jej komendanta, por. „Gustawa” (Eugeniusz Konopacki) z 25.05.1944 r. otrzymał stopień starszego strzelca podchorążego rezerwy piechoty. Jednocześnie był kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego „Droga”, wydawanego od grudnia 1943 r. W czerwcu 1944 r. brał udział w szkoleniu terenowym w Puszczy Białej pod Wyszkowem (akcja „Par I”). Komendant bazy leśnej „Giewont” w meldunku przesłanym do Warszawy bardzo krytycznie ocenił wyszkolenie Baczyńskiego. W efekcie rozkazem dowódcy 2. kompanii batalionu „Zośka” pchor. „Morro”, z 1.07. 1944 r. został zwolniony z funkcji „z powodu małej przydatności w warunkach polowych”, z jednoczesną prośbą o objęcie „nieoficjalnego stanowiska szefa prasowego kompanii”. Kilka dni później przeszedł do batalionu „Parasol” na stanowisko zastępcy dowódcy III plutonu 3. kompanii. W „Parasolu” przyjął pseudonim „Krzyś”.
Poległ w Pałacu Blanka na pl. Teatralnym.
Pochowany tymczasowo na dziedzińcu Ratusza. Po wojnie ekshumowany na Cmentarz Wojskowy na Powązkach kw. A22 rz. 2 gr. 25.
źródło: Muzeum Powstania Warszawskiego
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.