GOŚCIE W POLSKIM: Dziennik Czeczeński Poliny Żerebcowej

GOŚCIE W POLSKIM: Dziennik Czeczeński Poliny Żerebcowej.

reżyseria: Iwan Wyrypajew
wykonuje: Andrzej Seweryn

tekst: Polina Żerebcowa
tłumaczenie: Agnieszka Lubomira Piotrowska
reżyseria światła / opracowanie muzyczne: Iwan Wyrypajew
scenografia: Anna Met
kostiumy: Katarzyna Lewińska
oprawa muzyczna: Adela Schimscheiner

inspicjent / asystent reżysera: Jakub Olszak
realizacja światła: Dariusz Adamski 
realizacja dźwięku: Bartosz Braun 
realizacja wideo: Maciej Żurczak 
charakteryzacja: Magdalena Kocurek

Producent: Muzeum Powstania Warszawskiego, Instytut Stefana Starzyńskiego
Producent wykonawczy: Piotr Duda / Kierownik produkcji: Paweł Klica

Zapraszamy na spektakl teatralny przygotowany z okazji 73. rocznicy Powstania Warszawskiego, w Teatrze Polskim prezentowany w cyklu „Goście w Polskim”.
Dziennik Poliny Żerebcowej, obecnie uznanej pisarki i dziennikarki, to poruszający zapis wchodzenia w dorosłość w trakcie trwania wojny. Czeczeńska autorka opisuje swoje dzieciństwo i młodość, które przypadły na lata 1994–2004. Najpierw jako dziewięcioletnia dziewczynka, potem jako nastolatka dokumentuje swój proces dojrzewania, prezentuje własną wizję świata i uwiecznia doświadczenia, które ją kształtują – rejestruje całe swoje życie, które toczy się podczas przerażających wojen czeczeńskich. I choć dziennik Poliny to luźne notatki osobiste, jest on niezmiernie sugestywny i liryczny. Nie pozostawia nikogo obojętnym.

Spektakl, którego głównym bohaterem jest wspomniany dziennik prezentowany przez wybitnego aktora, Andrzeja Seweryna, oddaje głos Polinie, by mogła opowiedzieć nam o tym, co przeżyła, co działo się na przestrzeni 10 lat, podczas dwóch wojen czeczeńskich. Tak oto tworzy się opowieść o tym, jak w najbardziej nieludzkich okolicznościach pozostać człowiekiem.

Tu nie ma dobrych i złych, nie ma ocen. Jest relacja świadka. A świadek mówi nam: wojna to piekło. I nikt nie ma w niej racji, bo najbardziej cierpią przez wojnę ci, którzy jej nie rozpoczynali – niewinni cywile. W relacjach Żerebcowej wybrzmiewają przemilczane i faktyczne zeznania wszystkich ofiar. To głos uczciwy i odważny. Porażający.

Wychodząc od zapisków o konkretnej wojnie, spektakl przemienia się w przypowieść o wszystkich wojnach, podczas których ludzie zabijają się nawzajem, a dzieci dorastają, patrząc na świat pełen bólu i okrucieństwa. Wsłuchajmy się uważnie w głos świadków – dzieci, które musiały zmierzyć się z przemocą i niesprawiedliwością, nauczmy się od nich i weźmy odpowiedzialność za ich los. Wyjdźmy ze strefy komfortu i przestańmy udawać, że nas to nie dotyczy. Nie ma cudzych wojen i cudzych dzieci, wszystko jest wspólne, nasze. Krzywda dziecka pozostanie krzywdą, niezależnie od miejsca i czasu, w których została wyrządzona. Człowieczeństwa nie określają granice państw.

Zobaczmy wojnę widzianą oczami Poliny, od wewnątrz, z bliska. Posłuchajmy dziecka.

Kiedy: 23 i 25 lutego 2018

http://www.teatrpolski.waw.pl

źródło: materiały Muzeum Powstania Warszawskiego/