Udźwiękowienie pomnika Umschlagplatz na podstawie wiersza Ireny Klepfisz

31 lipca, w roku 80. rocznicy akcji likwidacyjnej w warszawskim getcie, pomnik zagra własną muzykę, daleką od klezmerskiego folkloru, daleką od żałobnych pieśni, muzykę „tu i teraz”, muzykę wrażliwej pamięci włączonej w codzienne życie wokół pomnika.

Inspiracją do nakreślenia formy muzycznej stał się wiersz Ireny Klepfisz zatytułowany „Umschlagplatz” z 1983 roku, wydany w języku polskim w antologii „Moja dzika koza” (wyd. Austeria) w tłumaczeniu Belli Szwarcman-Czarnoty.

W utworze Irena Klepfisz staje w miejscu pamięci jako ocalona w czasach, gdy nie było jeszcze pomnika, ale jej wrażliwa obserwacja nie straciła nic na aktualności. „O co tu płakać? Zwyczajna ulica” – ludzie przechodzą zajęci własnymi sprawami, lipa szumi, pszczoła bzyczy znad niedawno założonej tu miejskiej łąki. Miejsce po miejscu, miasto po mieście – Warszawa.

Dźwiękowo punktem wyjścia do napisania utworu stały się nagrania terenowe zrealizowane w pomniku, a także wrażenia dźwiękowe zasłyszane i zapamiętane z interwencji WarszeMuzik. Odgłosy miasta niejednokrotnie wdzierały się do pomnika, niwelując brzmienie instrumentów i zakłócając trwająca tam nieustannie swoistą „minutę ciszy”: to miejsce pamięci zamknięte i otwarte zarazem, o trudnej, charakterystycznej akustyce.

„Myślę. Nie płaczę.”
Tekst: Irena Klepfisz, tłum. Bella Szwarcman-Czarnota
Muzyka i flet solo: Ania Karpowicz
Produkcja i montaż: Ania Karpowicz, Dominik Strycharski

===
Organizatorem projektu jest Fundacja Sfera Harmonii.

Projekt współfinansuje Dzielnica Śródmieście m.st. Warszawy.

Patronat honorowy: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN