Wystawa „Figura – Przestrzeń – Proces” zbudowana jest wokół nieustannie aktualnego pytania o definicję rzeźby i jej granice. Zebrane prace pokazują zmiany, jakie dokonały się w rzeźbie twórców związanych z warszawską Akademią od okresu przedwojennego po dzień dzisiejszy.
Trzy obszary: figura – przestrzeń – proces mają służyć ich wskazaniu i opisaniu. Ich zakresy przenikają się: problematyka przestrzeni ingeruje w rzeźbę portretową, a elementy figuralne pojawiają się w skupionych na procesie instalacjach.
FIGURA
Wystawę otwiera kontrastujące zestawienie dzieł, które ilustruje dwa bieguny naszej ekspozycji. Figura „Zapaśnika” Mariana Kurjaty, jedna z najstarszych rzeźb w kolekcji, studencka praca z lat 30. XX w. spotyka się z pracą dyplomową Filipa Musiała z 2023 roku, akcentując kontrast dwóch epok, a przede wszystkim dwóch koncepcji rzeźby.
Sztuka mimetyczna i antropomorficzna skonfrontowana jest z minimalistyczną pracą o charakterze symbolicznym i abstrakcyjnym.
Wystawa prezentuje portrety autorstwa dydaktyków i uczniów warszawskiej Akademii m. in. Tadeusza Breyera, Adama Myjaka, Mariana Wnuka. Są to zarówno klasyczne popiersia, jak i wizerunki podlegające deformacji lub syntezie, za sprawą której rzeźby tracą na podobieństwie, lecz zyskują nowe wartości (ekspresja, symbolika).
PRZESTRZEŃ
Kolejna grupa prac dotyka zagadnień związanych z abstrakcyjną, wewnętrzną budową dzieła, problematyką budowania przestrzeni i morfologii formy. Rzeźba w tym ujęciu operuje abstrakcją lub kształtami jedynie aluzyjnie przedstawiającymi, traktowana bywa jako ilustracja rozważań naukowych lub poligon doświadczalny teorii artystycznych (jak „Ucho” Lecha Tomaszewskiego).
Dzieła ingerują w przestrzeń i organizują ją wokół siebie. Zainteresowania i ambicje teoretyczne profesorów (np. hansenowska koncepcja Formy Otwartej) odbijały się w programach pracowni rzeźby otwartych na eksperymenty.
Powstające w efekcie prace studenckie operowały swobodnie niekonwencjonalnymi materiałami, koncentrując się na poszukiwaniu rozwiązania postawionego problemu, myśleniu eksperymentalnym i swobodnym operowaniu materią.
PROCES
Osią tej części wystawy są dwie instalacje: „Kompozycja manipulacyjna” Grzegorza Kowalskiego i „Cóś” duetu KwieKulik.
Odzwierciadlają jedną z najbardziej znaczących zmian w sztuce nowoczesnej, jaką jest neoawangardowe myślenie o dziele nie jako o przedmiocie, ale o procesie trwającym w czasie, w którym powstanie skończonego i materialnego obiektu staje się mniej znaczące, a najważniejsza jest interakcja z widzem. Pasywną kontemplację skończonego dzieła zastępuje uczestnictwo i współtworzenie.
Obie instalacje stworzone są przez rzeźbiarzy, jednak rzeźbiarski warsztat służy w nich jedynie do komponowania przestrzeni, mającej wciągać widza w działania performatywne.
Oprowadzanie kuratorskie: niedziela 19 października 2025, godz. 12:00
wernisaż: 17 października 2025, godz. 18:00
17 października 2025 – 31 maja 2026 r.
Rzeźba z kolekcji Muzeum ASP w Warszawie
Pałac Czapskich, ASP w Warszawie
ul. Krakowskie Przedmieście 5
Wystawa czynna: wt.-niedz. 12:00-19:00
Wstęp wolny
Jeśli podoba Ci się to co robimy, wesprzyj naszą działalność: https://buycoffee.to/warsawnow
Przeczytaj też:
