
Szamburski gra do tekstów Wichy – „Tristis Diabolus”.
Szamburski wsparty niezwykłymi tekstami Marcina Wichy dotyka kulturowego fenomenu diabła.
Trzecia solowa realizacja Pawła Szamburskiego – po „Ceratitis Capitata” (debiutancki album poświęcony muzyce liturgicznej basenu Morza Śródziemnego) oraz „Uroboros” (poświęcony obrzędom przejścia).
„Tristis Diabolus” jest z kolei muzyczno-słowną opowieścią, w której Szamburski wsparty niezwykłymi tekstami Marcina Wichy [sic!] – dotyka kulturowego fenomenu diabła, czorta i biesa. W formie swoistego monodramu, czarownych gawęd, bajań i przyśpiewek artysta bada cienkie linie wyznaczające granice dobra i zła. Próbuje poznać i odciążyć pradawną postać Diabła zdejmując z niego odwieczne, kulturowe brzemię. Momentami stara się w niego wcielić, wesprzeć, współodczuwać lub utożsamić.
Wszystko odbywa się w spójnej narracji, którą wyznaczają kolejne utwory Wichy.