Tegoroczny cykl koncertów otworzy I księga „Etiud” (I-X) skomponowanych na fortepian przez amerykańskiego kompozytora Philipa Glassa. Ten monumentalny cykl stanowi ważną pozycję w całej twórczości Glassa, najpełniej oddaje charakter jego muzyki. Rytmiczność i energetyzująca faktura, ale również charakterystyczna harmonia i melodyjność sprawiają, że „Etiudy” są jak szkatułka w której odnaleźć można prawdziwe perły. Bartek Wąsik jest jednym z najważniejszych w Polsce interpretatorów twórczości Glassa, którą od lat stara się przybliżać polskiej publiczności. Ta muzyka jest ujmująca i wręcz hipnotyzująca, jakby znała nas samych i nasze potrzeby. Obcowanie z nią sprawia ogromną przyjemność. Okoliczności wykonania kilka lat temu kompletnej ścieżki dźwiękowej z filmu „Godziny”, podczas którego licznie zgromadzona publiczność wypełniła po brzegi Salę Rotundową, między innymi siedząc wokół fortepianu – dosłownie na wyciągnięcie ręki pianisty – udowodniły, jak ważna jest taka bliskość, intymna relacja, która zachodzi pomiędzy wykonawcą a słuchaczem, jak wielki sens ma przekraczanie takiego dystansu, i jak podczas kilkudziesięciu minut muzyki może zrodzić się wspólnota pomiędzy słuchaczem a artystą. Muzyka Philipa Glassa pomimo swojego klasycznego rodowodu najpełniej wybrzmiewa w nietuzinkowych przestrzeniach: w galeriach, halach fabrycznych, ulicach, a nawet na dworcach kolejowych. Również przestrzeń Parku Rzeźby ze swoją atmosferą dołącza do tych miejsc w której nabierze dodatkowego znaczenia. Czy to siedząc pod drzewem, czy leżąc na trawie, spoglądając w wolno przesuwające się chmury jesteśmy świadkami jakby równoległej partytury, która towarzyszy zapisanym przez Glassa nutom. Bartek Wąsik potrafi idealnie odczytać potrzeby zarówno kompozytora jak i słuchacza, i z respektem stara się je uszanować. Muzyka Glassa ma w sobie również coś co również współgra z wielkomiejskością. Poprzez swój ruch, podążanie, przestrzenność idealnie łączy się z tym, z czym obcujemy na co dzień na warszawskich ulicach. Jest trochę ścieżką dźwiękową naszego codziennego życia. Zresztą Glass w swoich kompozycjach, m. in. do filmu „Koyaanisqatsi” idealnie wyczuł pęd cywilizacyjny człowieka. „Etiudy” nie są jednoznaczne i to właśnie chce pokazać Bartek Wąsik. Mogą być o kontemplacji ale mogą też energetyzować. Ich spektrum jest ogromne i ma wielką siłę. Stąd idea, by właśnie nimi rozciągnąć nad trzecią edycją Pianokręgu wielką klamrę, na tle której wybrzmią pozostałe propozycje tegorocznej edycji.
Program:
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.