Performance Not War – Performance przeciwko wojnie

Performance Not War – Performance przeciwko wojnie.

Wojna domowa w Jemenie trwa od końca 2014 roku i nazywana jest „cichą” lub „zapomnianą”. Dlaczego? Ponieważ mało kogo interesuje wewnętrzna sytuacja tego kraju na półwyspie Arabskim. Jemen, powierzchnią dorównuje Francji, a liczbą ludności przed wojną, prawie 4-krotnie przewyższał Słowacje. Eksperci i ekspertki mówią o wojnie pomiędzy Arabią Saudyjską a Iranem prowadzonej na terenie Jemenu, o wpływy w rejonie. Iran wspiera antyrządowych szyickich rebeliantów Huti, a Arabia Saudyjska zwolenników prosaudyjskiego, obalonego prezydenta Mansura Hadiego.

Zmowa milczenia wokół wojny Jemeńskiej podyktowana jest również względami kapitalistycznymi. Arabia Saudyjska hojnie płaci swoim sojusznikom z Waszyngtonu za broń i wsparcie polityczne. W zamian, USA i wszystkie państwa z nimi sprzymierzone (w tym Polska) mają siedzieć cicho.

„Ponury obraz. 80 procent ludności potrzebuje pomocy”
„Jemen. Zapomniana wojna”
„Jemen umiera”
„Wojna w Jemenie. Największy koszmar XXI wieku”

To tylko niektóre nagłówki z mediów. Celem wydarzenia „Performance Not War” jest sprzeciw wobec wyniszczającej wojny w Jemenie, w której giną mieszkańcy i mieszkanki, tego pogrążonego w głodzie i chaosie kraju. Zaproszone performerki i zaproszeni performerzy, swoimi protest-performansami chcą zwrócić uwagę na jemeńską wojnę i głośno powiedzieć jej NIE!

12 kwietnia 2019, godz. 19:00

MSN, ul. Pańska 3

Wystąpią:
Aleka Polis
Joanna Klass
Robert Wasiewicz
Grupa Ruchoma: Kasia Sypniewska, Agnieszka Sikorska, Lukas Wojcicki, Anna Andrzejewska, Magdalena Zdanowicz
Martyna Miller i Magdalena Siemieniako
Liza Sherzai i Julia Curyło
Piotr Mateusz Wach
Monika Wińczyk

Kurator projektu: Łukasz Wójcicki

FB-klik

„Kryzys humanitarny w Jemenie jest największym na świecie od czasów II Wojny Światowej. Aż trzy-czwarte populacji Jemenu – czyli 22 miliony mieszkańców jest w potrzebie. W szczególności są to osoby zamieszkujące trudno dostępne regiony oraz dzieci. To krytyczny moment dla milionów Jemeńczyków. ”
Polska Akcja Humanitarna

„W jemeńskiej wojnie giną głównie kobiety i dzieci. Bombardowania szpitali, brak dostępu do środków medycznych, brak lekarzy doprowadziły do wybuchu epidemii cholery i błonicy. Dzieciom w Jemenie pomaga Polska Misja Medyczna.”
Tokfm.pl

„Spirala głodu i śmierci jest bezwzględna. W niektórych miejscach nie ma już ani jedzenia, ani leków. To skutek trwających od czerwca walk o znajdujący się w rękach Huti port Al-Hudajda, przez który przechodzi 80 proc. jemeńskiego importu, w tym pomoc humanitarna, potrzebna większości z 28 mln obywateli kraju.” Polityka.pl

„Z powodu toczących się walk nie mamy dostępu do ponad 50 tysięcy ton zbóż w magazynach pod Al-Hudajdą – w poniedziałek oświadczył Martin Griffiths, specjalny wysłannik Organizacji Narodów Zjednoczonych w pogrążonym wojną domową Jemenie. Jak poinformował, pojawiło się ryzyko, że zboże zgromadzone w ramach akcji humanitarnej zacznie się psuć w czasie, gdy rosnąca część ludności Jemenu głoduje.”
TVN24.pl

„Jemeńczycy przymierają głodem, a adresowana do nich żywność jest rozkradana i sprzedawana na czarnym rynku albo kierowana na tereny kontrolowane przez rebeliantów. ONZ nie jest w stanie jej kontrolować.”
Wyborcza.pl

Organizatorzy: Radykalna Akcja Solidarna i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie/ Museum of Modern Art in Warsaw. Wydarzenie w ramach oddolnego projektu „Kreatywny Opór / Creative Resistance”.

Sylwetki artystek i artystów:
Aleka Polis (Aleksandra Polisiewicz) – artystka, feministka, aktywistka, eksperymentatorka. W swoich realizacjach posługuje się wideo, fotografią cyfrową, malarstwem. Tworzy animacje, filmy dokumentalne, performance, miejską partyzantkę, obiekty, manifesty. Współtworzy z innymi tymczasowo i długoterminowo.
Przekształca życie w sztukę i sztukę w życie. Podejmuje między innymi tematy związane z tożsamością, podmiotowością, władzą, wykluczeniem, nierównością społeczną.

Joanna Klass – od wielu lat protestuje w różnych instytucjach kultury na całym świecie. I nie tylko. Przeważnie bezskutecznie. I prawie zawsze bezinteresownie.

Robert Wasiewicz – Urodzony w 1989 roku w Warszawie. Aktor, tancerz. Absolwent Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. W latach 2009‒2012 gościnny tancerz Śląskiego Teatru Tańca. W 2012 roku został laureatem nagrody aktorskiej na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Stypendysta Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu (2013). Od 2015 roku wykładowca na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. Od 2016 roku członek zespołu aktorskiego Teatru Studio w Warszawie. Współpracował między innymi z: Krzysztofem Garbaczewskim, Martą Ziółek, Michałem Borczuchem, Natalią Korczakowską, Maja Kleczewską, Kayą Kołodziejczyk, Cezarym Tomaszewskim, Marią Magdalena Kozłowską i Marią Tobołą (Małpeczki).

Martyna Miller – artystka interdyscyplinarna, reżyserka, antropolożka, studiowała w Warszawie i Sarajewie, aktualnie związana z Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu; jej projekty przeważnie oparte są o długofalowe badania, które znajdują swoją formę w wykładach performatywnych, performansach, wideo dokumentacjach, archiwach, instalacjach i seriach.

Liza Sherzai – Promotorka muzyczna, aktywistka i artystka. Tworzy projekty koncentrujące się na wymianie kulturowej, instalacje – wizualne, dźwiękowe i fotografie. Od wielu lat zaangażowana w programy aktywizujące zawodowo kobiety w Afganistanie – mikropożyczki na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej i programy rozwojowe dla uzdolnionych artystycznie dzieci. Współtworzyła festiwal Kobiece Zamieszanie, Francophonic Festival oraz projekty popularyzujące muzykę klasyczną i filmową w Polsce, Niemczech i we Francji. Wraz z Julią Curyło i Katarzyną Górną autorka tryptyku fotograficznego „Euroarabia Raj, Wygnanie, Inferno”. Projekt ten jest kontynuacją wcześniejszych poszukiwań artystycznych Curyło / Sherzai i „Euroarabii” na którą składa się seria pneumatycznych rzeźb prezentowanych m.in. w Stambule w ramach Roku Polskiego w Turcji oraz w Londynie (Victoria Station i Tate Britain). Euroarabia to hipotetyczny twór, który bada pola koegzystencji i buduje nową, wspólną wizualną przestrzeń chrześcijaństwa i islamu.
Julia Curyło – malarka. Studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie obroniła dyplom w pracowni malarstwa prof. Leona Tarasewicza i pracowni sztuki w przestrzeni publicznej prof. Mirosława Duchowskiego w 2009 roku. Jest autorką obrazów oraz instalacji prezentowanych w przestrzeni publicznej miasta. Uczestniczyła w ponad 60ciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, Europie i USA. Obecnie przygotowuje wystawę malarstwa pt „Desert projekt”, w Los Angeles, CA.

Piotr Mateusz Wach – performer oraz artysta teatru ruchu i ciała. Absolwent Akademii Sztuki Teatralnej w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, Szkoły Aktorskiej Lart Studio w Krakowie oraz Letniej Akademii Sztuk Pięknych i Mediów w Wenecji (kierunek choreografia i performance). Związany z Teatrem Tańca i Ruchu Rozbark w Bytomiu oraz międzynarodowym kolektywem inter:ference. Współtworzył i występował w spektaklach m.in Anny Piotrowskiej, Mikołaja Mikołajczyka, Cecilii Moisio, Briana Michaelsa, Jacka Głomba, Heleny Jonsdottir czy innych. Obecnie freelancer i marzyciel. Stworzył 7 solowych prac performatywno-teatralnych, które były szeroko prezentowane w Polsce oraz za granicami kraju. W swojej sztuce Wach eksploruje zagadnienia dotyczące męskiego ciała – jego wizerunku, kondycji oraz kontekstów kulturowych. W jego pracach można znaleźć wiele biograficznych nawiązań i mocnych, często dosłownych deklaracji. Tworzy odważne interpretacje dzieł klasycznych eksperymentując z performancem oraz szukając linii dramaturgicznych i powiązań pomiędzy teatrem a sztuką współczesną. Jego spektakl „Ryszard. Ciało z gniewu” otrzymał Złotą Czachę za najlepszy spektakl offowy, a „Rytuał 23 albo obrazy ze śmierci wodza” wygrał Grand Prix 21. Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku. Wach otrzymał także Złotą Maskę za choreografię, Stypendium Marszałka Województwa Śląskiego oraz reprezentował Polskę na międzynarodowym Festiwalu Solo Duo w Budapeszcie. Uczestnik wielu rezydencji artystycznych, m.in. w Berlinie, Krakowie, Gdańsku, Lublinie czy na Islandii. Dwukrotny stypendysta Alternatywnej Akademii Tańca 2018 i 2019 realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk.

Monika Wińczyk – poznańska performerka działająca solo oraz w duetach : Monster Hurricane Wihajster, który tworzy wraz z mężem – Hubertem Wińczykiem, jak i Mellin & Wińczyk, gdzie współpracuje z Magdaleną Mellin – artystką z Trójmiasta. Obszarem jej działań jest empatia wobec wszelkich istot i ich emancypacja, szeroko pojmowana kobieca natura, której towarzyszy ból, brak samoakceptacji, konflikt pokoleniowy, niestabilność, tęsknota za adoracją oraz przemoc wobec kobiet i kobiet wobec innych osób. W pracy twórczej łączy fascynację ciałem i ruchem, z wykształceniem muzycznym i wrażliwością społeczną. Współkuratorka Festiwalu Performance i Eksperymentu Dźwiękowego „Dragon odBity – 8 bitów” (2011r.) oraz dwudniowego festiwalu „die Fenster – wychylenia sztuki: performance, dźwięk, ruch” (2014r.), a także spotkań z rękodziełem „Wytwórnia”. Inicjatorka siedmiu edycji „Performance art jam session”, spotkań „MHW poleca” oraz cyklu „Monoformance” cykl spotkań z performance „monoformance” w klubie Pies Andaluzyjski.

GRUPA RUCHOMA:
Kasia Sypniewska – tancerka i performerka. Jej obszarem zainteresowań są taniec współczesny, teatr tańca, teatr fizyczny oraz tańce swingowe tj. lindy hop, authentic jazz and blues. Przez lata związana z krakowskim teatrem tańca „Agitatus” (Monika Godek, Marta Wołowiec, Dominik Więcek), z którym wystawiła m.in. ” Solus”, „Virino”, „Inka”. W 2016 współpracowała jako tancerka z Erykiem Makohonem przy Neomomachomachii” w Krakowie.Między 2016/2017 uczyła się na profesjonalnym szkoleniu dla tancerzy – Warsaw Dance Department (Irad Mazaliah, Marek Zajączkowski, Stefano Silvinio,Bartek Woszczyński, Takako Matsuda). W 2017 odbyła rezydencję artystyczną w Agueda w Portugalii w ramach „Street Art” i wystawiła „Body painting performace”, „Mura – Grotest Maru”, „Dream Protest” (Małgorzata Suś, Vanessa Fernandes, Vilija Vituke, Paulina Almeida). W tym samym roku uczestniczyła w szkoleniu Estancias Coreograficas w Oviedo (Yoshua Cienfuegos,
Lucia Piquero, Melanie Lopez, Dana Raz, Vania Gala, Fernando Trujilo, Mayor Chaves, Gaby Davies, Marco Flores, Sara Cano Suran, Oded Ronen) i wystąpiła w „Generator” (Vania Gala) W 2018 skończyła kurs teatru fizycznego Stowarzyszenia Sztuka Nowa „Work in progress” Dawid Żakowski. Obecnie uczennica „Akademii Choreografii Eksperymentalnej” kolektywu choreograficznego „Centrum w Ruchu” (Maria Stokłosa, Magda Ptasznik, Renata
Piotrowska-Auffret). Związana również z grupą „Oddaj ciężar” (Karolina Kroczak) oraz warszawskim środowiskiem swingowym „Swingout” oraz „Shim Sham warszawski swing” gdzie szkoli się regularnie oraz warsztatowo. Prowadzi również zajęcia ruchowe dla dzieci, oraz taneczne sesje warsztatowe.

Lukas Wojcicki – performer, tancerz, gimnastyk i artysta sztuk walki. Instruktor Level 2 Animal Flow – gimnastyczno-tanecznego systemu treningowego. Absolwent i stażysta Akademii Praktyk Teatralnych „Gardzienice” (2001-2003). Współpracował z licznymi artyst(k)ami z kraju i z zagranicy na polu działań tanecznych i performatywnych (m.in.: Teatr „Chorea” z Łodzi, Kan Katsura z Japonii, Arad Emamgholi z Kurdystanu, Roza Sarkizian z Ukrainy, Irad Maziliah z Izraela, Olga Mysłowska, Weronika Pelczyńska, Negar Farajiani z Iranu, Teatr Albatros ze Szwecji czy Het Veem Theatre z Holandii). W latach 2013 – 2016 związany z teatrem chórowym Marty Górnickiej, jako performer, tancerz i asystent reżyserki. Od 2008 roku na stałe związany z teatrem Komuna/Warszawa jako performer i aktor. Jako zaproszony artysta uczestniczył w wielu festiwalach (m.in. „PraPremier” w Bydgoszczy, „Malta” w Poznaniu, „Underground Zero” w Nowym Jorku, „Fadjr” w Teheranie, „Chantiers d’Europe” w Paryżu czy „Tmu-Na” w Telavivie). Od 2016 związany z działaniami teatralnymi i performatywnymi fundacji Strefa WolnoSłowa z siedzibą w Teatrze Powszechnym w Warszawie, jako aktor, tancerz i choreograf, prowadząc również warsztaty taneczno-choreograficzno-ruchowe w Warszawie, Teheranie, Montevideo, Paryżu, Antwerpii, Amsterdamie, Geteborgu i w Bolonii. Na początku 2019 roku powołał do życia nieformalną grupę performatywno-taneczną „Grupa Ruchoma”. Aktualnie jest w trakcie realizacji rocznego kursu Akademii Choreografii Eksperymentalnej pod okiem Marii Stokłosy, Magdy Ptasznik i Renaty Piotrowskiej-Auffret (kolektyw Centrum w Ruchu). Prowadzi zajęcia choreograficzne dla osób 60+.

Agnieszka Sikorska – performerka, tancerka i pedagog tańca. Absolwentka kierunku taniec na Akademii Humanistyczno – Ekonomicznej w Łodzi (2012-2015), Academy of Performing Arts w Pradze, programu tanecznego Warsaw Dance Department (2016). Jako tancerka i performerka współpracowała z artystami z
kraju i zza granicy: Irad Mazliah (Festiwal Ciało/Umysł, performance w Warsaw Dance Department), Paulina Almeida (miesięczna rezydencja w Portugalii “AgitLab”), Martyna Miller (performance “Ludzie Idealni” w ramach Festiwalu Ciało Umysł oraz w Kopenhadze w Duńskim Instytucie Kultury), Anatoliy Ivanov
2(spektakl “Słowiańskie Wianki od Kupałki”, stowarzyszenie „PoruszaMy”), Katarzyna Sztarbała (rezydencja artystyczna m.st. Warszawy, spektakl interaktywny dla dzieci i dorosłych “Leśne Czary”), Katarzyna Myrda (Wieczór Tańca Współczesnego w Rzeszowie). Obecnie bierze udział w rocznym kursie “Akademii Choreografii Eksperymentalnej” kolektywu “Centrum w Ruchu”, ucząc się od Marysi Stokłosy, Renaty Piotrowskiej-Auffret oraz Magdy Ptasznik. Współpracuje z Warsaw Dance Department. Aktywnie wpływa na rozwój tańca współczesnego w Polsce poprzez organizowanie warsztatów i wydarzeń artystycznych. Przekazuje swoją wiedzę dalej i tworzy zainteresowanie tańcem współczesnym wśród amatorów. Prowadzi regularne zajęcia oraz warsztaty na
terenie Warszawy.

Anna Andrzejewska – aktorka, lalkarka, performerka. Absolwentka Wydziału Lalkarskiego PWST Filii we Wrocławiu. Debiutowała w spektaklu „Hymn do miłości” Marty Górnickiej w Teatrze Polskim w Poznaniu. Związana gościnnie z Teatrem Lalka w Warszawie oraz Fundacją Chór Kobiet.

Magdalena Zdanowicz – Kursantka choreografii eksperymentalnej z ramienia Centrum w Ruchu. Absolwentka Uniwersytetu im . Kardynała Stefana Wyszyńskiego, na kierunku kulturoznawstwo, pracę dyplomową poświęciła tańcu jako chwyt w sztuce teatralnej. Od najmłodszych lat była uczestniczką krajowych i między narodowych mistrzostw IDO. W 2009 roku wraz z zespołem RELIESE zdobyła mistrzostwo Polski oraz drugiego finalistę na mistrzostwach Europy. Następnie związała się z klubem tańca Caro Dance, gdzie szkoliła swoje umiejętności pod okiem choreografów polskich jak i zagranicznych. Od 2015- 2017 roku związana z EDS – Egurolla Dance Studio – gdzie miała możliwość występowania w licznych etiudach teatralnych. Następnie swój warsztat taneczny szkoliła indywidualnie u choreografów zagranicznych jak i polskich, szkoleniach tanecznych oraz jako uczestniczka projektów tanecznych takich jak ruch w centrum w instytucie teatralnym i wielu innych. sSwoją praktykę poświęca badaniu czym jest taniec jako chwyt teatralny.