Otwarcie wystawy Ani Nowak „Czy można umrzeć na złamane serce?”

Otwarcie wystawy Ani Nowak „Czy można umrzeć na złamane serce?”.

Zespół takotsubo, czyli kardiomiopatia stresowa, to zespół objawów ostrej niewydolności serca wywołanych przypuszczalnie silnym czynnikiem emocjonalnym, jak śmierć bliskiej osoby lub rozstanie. Chociaż medycyna nie jest pewna etiologii „syndromu złamanego serca”, doszukuje się jej w powszechnie lekceważonej zależności zdrowia psychicznego i fizycznego. Podobnie jak w przypadku coraz częstszych, nieuleczalnych chorób autoimmunologicznych, w których układ odpornościowy wytwarza przeciwciała atakujące własne komórki i tkanki. Albo trudnych do zdiagnozowania zespołów chorobowych dotykających przede wszystkim kobiet, jak fibromialgia czy zespół chronicznego zmęczenia, których przyczyny do dziś nie są znane. Czy na to współczesne cierpienie pojedynczych ciał można spojrzeć jak na ucieleśnioną kolektywną reakcję na życie w późnym kapitalizmie? 

W „Czy można umrzeć na złamane serce?” Ania Nowak poddaje refleksji skomplikowaną relację ciała, psychiki i środowiska. Artystkę interesuje choroba jako stan, w którym nieustannie negocjowana jest granica między normą i patologią, a sama tożsamość pacjentek ulega zapaleniu. Kluczowa jest tutaj rola języka używanego do opisu horroru ciała: sterylnego albo odrażającego, mediującego między indywidualnymi doświadczeniami a skodyfikowanymi przez medycynę symptomami. Nowak bada także związek choroby i czasu – w schorzeniach nagłych i chronicznych, definiowanych przez dynamikę rzutu i remisji, przewlekłych jak współczesny kryzys.

Projekt Ani Nowak to fantazja o tropikalnym krajobrazie trawionym gorączką niewiadomego pochodzenia. Składa się na nią wideoperformans zrealizowany w Ogrodzie Botanicznym Polskiej Akademii Nauk w Powsinie oraz performans, który zaprezentowany zostanie w Project Roomie 1 września. Wystawę zamieszkują dwie papużki Agapornis, które przez cały czas trwania projektu będą pod opieką pani Agnieszki, jednej z pracownic U–jazdowskiego. Ptaki te, w języku polskim zwyczajowo nazywane nierozłączkami, słyną z tworzenia trwałych monogamicznych związków. Wbrew obiegowej opinii po śmierci jednego z partnerów drugi wcale nie umiera z tęsknoty, lecz może wejść w nowe relacje z innym przedstawicielem swojego gatunku.

Wystawa „Czy można umrzeć na złamane serce?” jest czwartą tegoroczną odsłoną Project Roomu. W ramach tego cyklu w U–jazdowskim prezentowana jest twórczość polskich artystów młodego pokolenia. Wszystkie wystawy są przygotowywane specjalnie dla tej przestrzeni i mają charakter premierowy. W tym roku zaprezentowane zostały już projekty Grzegorza Stefańskiego, Marii Toboły i Weroniki Gęsickiej. Teraz pokazywana jest wystawa Ani Nowak, a do końca roku zobaczymy jeszcze projekty Karoliny Mełnickiej i Karoliny Babińskiej. Spośród wszystkich tegorocznych projektów międzynarodowe jury wybierze dwie najlepsze wystawy i nagrodzi je I Nagrodą w wysokości 20.000 zł i II Nagrodą – 10.000 zł. Laureatów poznamy w styczniu 2019 roku.

Ania Nowak
pracuje w obszarze szeroko rozumianej choreografii. Tworzy solowe i kolektywne prace badające napięcia języka oraz niedopowiedzenia i przeobrażenia ciała. Prowadzi research dotyczący miłości jako strategii generowania wiedzy (http://technologiesoflove.tumblr.com), w którego ramach bada ekonomie afektywne, niestabilne struktury troski oraz podejmuje próbę redefiniowania zmysłowości. Jej prace prezentowane były m.in. w Sophiensaele i Akademie der Künste w Berlinie, Nowym Teatrze, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Art Stations Foundation w Poznaniu, National Center of Dance w Bukareszcie i Arts Santa Mònica w Barcelonie. Ukończyła studia choreograficzne w HZT Berlin. Mieszka i pracuje w Berlinie.

Wystawa czynna
30/08–07/10/2018

Otwarcie
czwartek, 30/08/2018, 19:00 – wstęp wolny

Miejsce: CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie

Performans
sobota, 01/09/2018, 19:00

Kurator: Mateusz Szymanówka
Koordynatorka: Joanna Manecka
Koordynator cyklu wystaw: Kamil Kuskowski
Realizacja wideo: Laura Grudniewska, Iwo Rachwał
Występuje: Jagoda Szymkiewicz
Performans: Ania Nowak, Julia Plawgo
Podziękowania dla: Agaty Wojciechowskiej, Agnieszki Kłos, Anny Karasińskiej, Joanny Maneckiej, Manuela Pelmusa, Michała Grzegorzka, Ogrodu Botanicznego PAN w Powsinie

Wykorzystano fragment wiersza „Czy umrzeć mam? Czy uciec?” Williama Szekspira w tłumaczeniu Roberta Stillera.

Warunki, w jakich przebywają papużki na wystawie Ani Nowak, zostały skonsultowane i zaakceptowane przez Głównego Inspektora Weterynarii w Warszawie.

Organizator: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
Instytucję finansuje: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Reklama

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.