W parku Tadeusza Mazowieckiego jest już aleja Pawła Adamowicza, zamordowanego prezydenta Gdańska. Uroczystość nadania imienia miała miejsce na Jazdowie, a wzięli w niej udział posłowie na Sejm, przedstawiciele władz stolicy i rodzina upamiętnionego prezydenta.
– Cieszę się, że tutaj w Warszawie, w parku pana premiera Mazowieckiego będziemy mogli tę aleje otworzyć. To ma wymiar symboliczny, dlatego że ta tragedia, to morderstwo, musi nas skłaniać, aby wyciągnąć z niej wnioski – powiedział podczas uroczystości Rafał Trzaskowski, prezydent m.st. Warszawy. – Paweł Adamowicz był symbolem samorządu. Wszyscy się od niego uczyliśmy, jak samorząd jest ważny, że dzięki silnym samorządom Polska osiągnęła tak wiele. Silnego samorządu wszyscy, jak tu stoimy, musimy bronić – podkreślił prezydent.
Wspominając postać Pawła Adamowicza, prezydenta Gdańska, Małgorzata Kidawa-Błońska, wicemarszałek Sejmu powiedziała:
– Był wspaniałym człowiekiem, wspaniałym samorządowcem, kochał Gdańsk i kochał ludzi.(…) Ostatnimi słowami Pawła było „że dobrem trzeba się dzielić” – to ważne słowa, trzeba o tym pamiętać, ludzi trzeba szanować, z ludźmi trzeba rozmawiać.
– Gdańsk-Warszawa wspólna sprawa, bo łączy nas idea wolności i solidarności – dodała M.Kidawa Błońska.
W uroczystości odsłonięcia tablicy z nazwą alei udział wzięli Magdalena Adamowicz, żona zamordowanego prezydenta, europosłanka, Piotr Adamowicz, jego brat, senator RP, posłowie na Sejm, Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Gdańska, powstańcy warszawscy, radni miejscy oraz mieszkańcy.
Aleja ciągnie się wzdłuż Skarpy warszawskiej w parku, jaki otacza osiedle Jazdów z domkami fińskimi. Położona jest niedaleko gmachu Sejmu. O nadaniu jej imienia prezydenta Pawła Adamowicza zdecydowali stołeczni radni na sesji 16 stycznia 2020r. na wniosek Rafała Trzaskowskiego, prezydenta Warszawy.
Paweł Adamowicz (ur. 2 listopada 1965r. w Gdańsku, zm. 14 stycznia 2019r. tamże) – polski prawnik, samorządowiec i polityk, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 1998–2019 prezydent Gdańska. Był jednym z organizatorów strajków w 1988 jako przewodniczący studenckiego komitetu strajkowego na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1990–1993 był prorektorem Uniwersytetu Gdańskiego. W roku 1990 uzyskał mandat radnego, a w latach 1994–1998 był przewodniczącym Rady Miasta Gdańska. 13 stycznia 2019 roku, podczas gdańskiego finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, został śmiertelnie ugodzony nożem. Honorowy obywatel m.st. Warszawy.
źródło: UM Warszawa
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.