Wernisaż wystawy „Dziary” Maurycy Gomulicki

Wernisaż wystawy „Dziary” Maurycy Gomulicki.

Wśród wielu ról, w jakie wciela się Maurycy Gomulicki w swojej praktyce artystycznej, szczególnie owocna jest rola antropologa kultury popularnej. Tak jak w przypadku projektu „Dziary” poświęconego dokumentacji tatuaży przynależących przede wszystkim do tzw. kultury gitów. Od 2007 roku Gomulicki, penetrując bazary ze starzyzną, parki i inne miejskie obrzeża, wykonał kilka tysięcy zdjęć utrwalających ten zanikający fenomen i rejestrujących często prymitywną, ale szczerą „ikonografię” wyobrażeń egzotyki, raju, przyjemności, tęsknot przejawianych w brutalnych warunkach (więzienie, wojsko, hufce pracy, domy poprawcze).

Osobiste, dalekie od akademickiego podejście do tematu pozwala artyście przenieść ten materiał w przestrzeń sztuki. Z zebranych fotografii emanuje wizualna moc, siła pierwotnej ekspresji. Jest to inna opowieść o rysunku, ujawniająca całe bogactwo treści klasycznego terminu disegnio, oznaczającego nie tylko rysunek, szkic, ale także wzór, plan, zamysł, wyobrażenie tego, „co ma się zdarzyć”.

Projekt „Dziary” jest bardzo istotnym kontrapunktem w twórczości Gomulickiego. To rodzaj rewersu dla propagowanej przez niego „kultury rozkoszy” — pociąga przez swój radykalizm i nasycenie skrajnymi deklaracjami. Wystawa pomyślana została jako precyzyjna konstrukcja zbudowana z wyselekcjonowanego materiału fotograficznego podzielonego na wątki tematyczne i zestawionego z rysunkami naściennymi. Opiera się na kontrastach i napięciach, jakie niesie ze sobą materiał wizualny i sposób zaaranżowania ekspozycji: od kwestii dotyczącej samej sztuki tatuażu — egalitarny, współczesny tatuaż zagubił ten dawny autentyzm, przez perfekcyjnie skomponowane obrazy fotograficzne i ich brutalną tematykę, gdzie liryzm miesza się z wulgarnością, a fascynacja z odrazą, aż po sentymentalne wyobrażenia egzotyki z ich surowością wykonania. Wszystkie te zestawienia i opozycje tworzą mocną obrazową opowieść o tym „ostatnim dostępnym nam Lascaux”.

wernisaż: 20.08, godz.19
czas trwania wystawy: 21.08-28.10.2018

Zachęta Narodowa Galeria Sztuki plac Małachowskiego 3

kuratorka: Agnieszka Szewczyk
współpraca ze strony Zachęty: Katarzyna Kołodziej-Podsiadło
identyfikacja wizualna: Janek Bersz
projekt ekspozycji: Agnieszka Szewczyk, Maurycy Gomulicki 

————————————————————————————
Tats.Maurycy Gomulicki 
opening of the exhibition: August 20th, 7 p.m.
duration of the exhibition: 21.08-28.10.2018

Among the many roles played by Maurycy Gomulicki in his work as an artist, the role of a pop culture anthropologist is particularly fruitful. This can be seen in the case of the „Tats” project, dedicated to the documentation of primitive tattoos worn primarily by people identifying with the so-called git (git-ludzie, slang for ‘good people’) subculture, which was popular among young residents of large housing estates in the 1970s. From 2007 on, Gomulicki wandered through flea markets, parks and other marginalised areas of the city, taking thousands of photographs documenting this disappearing phenomenon and capturing this — often primitive, but honest — ‘iconography’ of the dreams of exotic lands, paradise, pleasure and longing, emerging in the most brutal conditions of imprisonment, military service, labour corps and detention centres.

The personal approach to the subject, devoid of academic rigour, enables the artist to elevate the material to the level of art. The collection of photographs emanates visual power, the strength of primal expression. It is a different story about drawing, demonstrating the whole wealth of meanings of disegnio, a classical term which denotes a drawing or a sketch, but also the design, plan, idea and notion of ‘what is supposed to happen.’

The „Tats” project is a very significant counterpoint in Gomulicki’s art, the other side of the ‘culture of pleasure’ that he propagates, alluring with its radicalism and saturation with extreme declarations. The exhibition was thought out as a precise structure built out of selected photographic material, further divided into thematic areas, juxtaposed with wall drawings. It is based on contrasts and tensions visible in the visual material, as well as the way the exhibition is arranged, starting from the obvious question pertaining to the very art of tattoo — the egalitarian, contemporary tattoos have lost their former rawness and authenticity; through the perfectly composed photographs and their brutal subject matter, where lyricism is mixed with vulgarity, and where fascination combines with disgust, to the sentimental imaginations about exoticism, juxtaposed with the primitive style. All the opposites and juxtapositions form a compelling visual story about the ‘last Lascaux available to us’.

curator: Agnieszka Szewczyk
collaboration on the part of Zachęta: Katarzyna Kołodziej-Podsiadło
visual identity: Janek Bersz
exhibition design: Agnieszka Szewczyk, Maurycy Gomulicki

https://www.facebook.com/events/907930182746821/

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.