16 lutego 2018 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski odbędzie się otwarcie wystawy Assafa Grubera „Pogłoska”.
Assaf Gruber rozpowszechnia pogłoski. Opowiada fikcyjne historie o ludziach poszukujących sensu swojego życia. Bohaterowie borykają się z ważkimi kwestiami i decyzjami. Ich sytuacje przedstawione są jako fragmenty pozbawione odniesienia do całości, tak jakby żadne całościowe rozumienie nie było dostępne. Już samo to skazuje ich na niespełnienie. Artysta wykorzystuje formę filmu fabularnego, rezygnując z jej głównego celu ― przedstawiania spójnej i wiarygodnej narracji. W opowieściach pojawiają się odniesienia do sztuki, ale zazwyczaj jako źródła rozczarowania lub zawiedzionych nadziei. Sięga po ironię i czarny humor, by otworzyć grę z sensem, zarówno w odniesieniu do bohaterów, jak i samej wystawy. Ekspozycja staje się również swoistą fabułą, złożoną z sekwencji czterech krótkich filmów wideo oraz obiektów — rzeźb, instalacji i fotografii. Obiekty są wizualnymi metaforami, wzmacniającymi humorystyczne i ironiczne wątki filmów. Tworzą wyabstrahowane odniesienia do niektórych motywów z filmów, uwidaczniając abstrakcyjny charakter relacji między ciałami a przestrzenią, ludźmi a strukturami społecznymi, politycznymi czy ideologicznymi, w które determinują ich życie.
Assaf Gruber urodził się w Jerozolimie w 1980, mieszka i pracuje w Berlinie. W swojej twórczości bada relację między językiem rzeźby, instalacji przestrzennej i filmu. Wykonał między innymi cykl prac zatytułowany Studia rzeźby. Wykorzystywał w nim fragmenty znanych filmów, by badać, jak rozmieszczane są obiekty w przestrzeni kadru filmowego oraz w jaki sposób rozmieszczenie to zmienia się czasie. W 2015 stworzył cykl czterech krótkich filmów „Bezimienność nocy”, zaprezentowany w Muzeum Sztuki w Łodzi. Forma filmu fabularnego staje się tu narzędziem badania sposobów nadawania sensu życiu jednostek w sytuacji, gdy losy ludzi określane są w dużym stopniu przez mechanizmy polityczne, ideologiczna lub społeczne, na które mają oni niewielki wpływ.
Tematem filmu „Prawo” [„The Right”], 2015, jest osobliwe pragnienie Anne, starszej strażniczki w galerii Old Masters w Dreźnie, by spędzić resztę życia obok słynnych rzeźb i obrazów polskiej lewicowej grupy artystów awangardowych „a.r.”.
„Powołanie” [„The Calling”], 2017, porusza temat podejrzanej odmowy socjalistycznych, wschodnioniemieckich akademii artystycznych przyjęcia Thomasa, syna protestanckiego pastora, do grona studentów. Thomas zastanawia się, czy przyczyną odrzucenia jego kandydatury był brak talentu, czy raczej jego pochodzenie religijne. Jego córka, Daphne, jest narratorem w filmie, a także bohaterką kolejnego obrazu „Ewidentne rzeczy” [„The Conspicuous Parts”], 2018. W filmie tym Daphne, która próbuje zrozumieć frustrację ojca, zostaje profesjonalnym wypychaczem zwierząt. Pracuje w Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie. Rutynę jej codzienności, spędzanej w otoczeniu dioram, zakłóca spotkanie z Catherine, brytyjską pisarką, która przybyła do muzeum w poszukiwaniu materiałów do swojej nowej powieści o tajemniczej wyprawie na karaibską rafę koralową na Kubie, podjętej przez wschodnioniemieckich naukowców pod koniec lat sześćdziesiątych. Podczas spotkania kobiety nawiązują dość niezwykłą relację.
„Więź” [„Binding”], 2011, jest fantasmagorycznym filmem, który w porównaniu z trzema powyższymi dziełami, uchwycił zaskakująco poetycki moment: pokazuje raj utracony w postaci pola golfowego w Cezarei. Ojciec i syn szukają znaku lub schronienia na uporządkowanym polu golfowym, ale niczego nie znajdują. Dychotomia między sztucznym polem golfowym, a niespokojnymi, nagimi ciałami tych dwojga bada relację między mitami, konwencjami społecznymi i ludzkim pragnieniem znakowania terenu.
Na wystawie fotografie i rzeźby, które uzupełniają poruszające się obrazy, podkreślają napięcia i współzależności między kulturą Zachodu, religią i naturą. Wszystkie narracje są fikcyjne, a podstawowym pytaniem nie jest to, czy są one oparte na faktach czy fikcji – chodzi raczej o to, czy sama plotka może być autentyczna, ponieważ to właśnie sprawia, że nawiązuje się dialog z publicznością.
Assaf Gruber „Pogłoska”
16/02—13/05/2018
Otwarcie wystawy: 16/02/2018 (piątek), 19:00
Kurator: Jarosław Lubiak
Koordynatorka: Joanna Saran
Partner: Museum für Naturkunde Berlin
Projekt dofinansowany ze środków: Ostrovsky Family Fund
Patroni medialni: Radio TOK FM, Gazeta Wyborcza, Wyborcza.pl Warszawa, Co Jest Grane24
Więcej o wystawie: http://u-jazdowski.pl/
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.